మనల్ని మనం కాదని నమ్మించగలిగే మాటకారి వాడు!

అనగా అనగా…..

రామాపురం అనే ఊరిలో రంగయ్య అనే సామాన్య రైతు ఉండేవాడు. ఇతడు కొంచెం అమాయకుడు. ఇతడికి ఓ పాడి ఆవు ఉండేది. కొన్నేళ్ళకి అది కాస్తా ఒట్టిపోయింది. రంగయ్య దాన్ని సంతలో అమ్మేసి మరో ఆవును కొనుక్కోవాలనుకున్నాడు. సంతకు తోలుకెళ్ళి ఆవును అమ్మజూపాడు. సంతలో ఓ కొనుగోలుదారుడు “ఏమయ్యా! నీ ఆవు పాలిస్తుందా?" అంటే “లేదు బాబయ్యా! ఒట్టిపోయింది” అని చెప్పాడు.

మరో కొనుగోలుదారుడు “ఏమన్న! నీ ఆవు గాట్లో చక్కగా మేస్తుందా, గడ్డంతా చిందర వందరగా తొక్కేస్తుందా?" అని అడిగితే “నా ఆవు గాట్లోనే పేడవేసేస్తుంది బాబయ్యా” అని చెప్పాడు.

మరొకడు “కొంపదీసి నీ ఆవుగాని పొడుస్తుందా?" అంటే

"అవును బాబయ్యా! ముందుకొస్తే కొమ్మువిసురుతుంది. వెనక్కొస్తే కాల్తో తంతుంది” అన్నాడు అమాయకంగా, అన్నీ నిజాలే చెబుతూ!

దాంతో అతడి ఆవుని కొనడానికి ఎవరూ ముందుకు రాలేదు. క్రమంగా అతడి చుట్టూ గుంపు పల్చబడింది. చివరకు బిక్కుబిక్కుమంటూ రంగయ్య, ఆవు ప్రక్కనే నిలబడి దిక్కులు చూడసాగాడు. సాయంత్రమయ్యింది. పొద్దున్నుంచీ ఈ తతంగమంతా గమనిస్తున్న మాటకారి వాడొకడు రంగయ్యని సమీపించి “ఏమయ్యా! ఆవుని అమ్ముకోవాలంటే ఇలా కాదు. నేను అమ్మిపెడతాను. ప్రతిఫలంగా నాకు కొంత సొమ్ము ముట్టచెప్పాలి” అన్నాడు. రంగయ్య అందుకు ఒప్పుకున్నాడు.

వెంటనే మాటకారి వాడు ఆ ఆవుని సంతలో మరోచోటికి తీసుకుని వెళ్ళి, గొంతు సవరించుకుంటూ “రండి బాబయ్యా! రండి! ఆలస్యంచేస్తే మంచి అవకాశం పోతుంది. గంగిగోవు బాబూ! కుండేడు పాలిస్తుంది. చక్కగా గాట్లో మేస్తుంది. పసిబిడ్దలాంటి ఆవు. కుమ్మటమే ఎరగని మాతల్లి. అవసరం వచ్చి అమ్ముతున్నాను గానీ లేకుంటే అమ్మకపోదును. రండి బాబూ రండి” అంటూ కేకలు పెట్టాడు. దాంతో జనం బాగా మూగారు. మాటకారి వాడు పదేపదే ఇదే చెప్పసాగాడు. దాంతో కొనుగోలుదారులు పోటీ పడి బేరమాడటం మొదలెట్టారు.

ఇదంతా చూసిన రంగయ్య, "ఛస్! ఇంత మంచి ఆవుని నేనేందుకు అమ్ముతాను? అమ్మను గాక అమ్మను!” అంటూ తన ఆవుని, తన ఇంటికి తోలుకెళ్ళిపోయాడు.

మాటకారి వాడు మొదట నివ్వెరపోయాడు. తర్వాత తన చాతుర్యాన్ని చూసుకుని తానే మురిసిపోయాడు. బహుశః కాలక్రమంలో, ఇదెంతో లాభసాటిగా ఉండటంతో, తానే ఇక నుంచి సంతలో సరుకమ్మి పెట్టే వాణిజ్య ప్రకటనదారు అవతారం ఎత్తి ఉంటాడు. కాలక్రమంలో ఆ మాటకారి వాడి లాంటి వాళ్ళే మీడియాగా రూపాంతరం చెంది ఉంటారు.

ఈ కథలో అమాయకుడిలాంటివారం మనం, మాటకారి వంటిది మీడియా.

ఆ విధంగా మనల్ని, మనం కాదని, మనచేతే నమ్మించగలదు, మీడియా!