నా బ్లాగు చుట్టాలందరి ఇళ్ళలోని చిన్నారులందరికీ అమ్మఒడి అందిస్తున్న చిన్ని కానుక. మీ పాపలకి ఈ కథ చెప్పి ఆనందింపజేస్తారని ఆశిస్తాను.
అనగా అనగా……..
ఓ నెమలి, ఓ మేక, ఓ కోడిపుంజు ఎంతో స్నేహంగా ఉండేవి. కలిసి తిరిగేవి. కలిసిమేసేవి. కలిసి కాలం గడిపేవి.
ఇలా ఉండగా, ఓ రోజు నెమలికి ఒక రూక [రూపాయి నాణేం] దొరికింది. నెమలి దాన్ని దాచమని మేకకు ఇచ్చింది. మేక దాన్ని గడ్డిలో దాచి పెట్టింది. కొన్నిరోజులు గడిచాయి. ఓరోజు నెమలికి తన రూకని చూసుకోవాలన్పించింది. మేకని తన రూకని తెచ్చి ఇమ్మంది. మేక ఆ రూకని గడ్డిలో ఎక్కడ దాచిందో మరచిపోయింది. దాంతో పోయి, తోచిన చోట వెదికింది. ఎక్కడ వెదికినా రూక దొరకందే! దాంతో, పాపం మేక, విచారంగా తిరిగి వచ్చి నెమలితో రూక దొరకలేదని చెప్పింది.
నెమలికి చాలా బాధనిపించింది. తన రూకని మేక పారేసినందుకో లేక అదీ దాచేసి తనకి దొరకలేదంటూ అబద్ధం చెప్పి తనని మోసగిస్తోందనుకుందో గానీ, దిగులుతో నెమలి స్నేహితుల్ని వదిలేసి అడవి వైపు మళ్ళింది. పాపం మేక, కోడిపుంజు నెమలిని తమని విడిచిపోవద్దని ఎంతో బతిమిలాడాయి. అయినా నెమలి అడవిలోకి వెళ్ళిపోయింది. ఎలాగైనా ఆ రూకని వెదకి మళ్ళీ తమ నేస్తాన్ని తిరిగి తమ దగ్గరికి రప్పించుకోవాలని మేక, కోడిపుంజు నిర్ణయించుకున్నాయి. అప్పటినుండీ మేక గడ్డిలో వెదుకుతూనే ఉంది. మధ్య మధ్యలో తలెత్తి “లేఁ “ అంటూనే ఉంది. జాగ్రత్తగా గమనించి చూడండి. మేక ‘మేఁ’ అన్న అరుపు, జాగ్రత్తగా వింటే “లేఁ” అన్నట్లే ఉంటుంది. రూక దొరకలేదన్న బాధతో స్నేహితులకి “లేఁ” [దొరకలేదని] చెబుతూ ఉంటుందన్న మాట.
ఇంతలో ఓ రోజు కోడిపుంజుకు ఓ కొత్తరూక దొరికింది. అది పల్లెలో ఇల్లెక్కి “కొత్తరూకో. కొత్తరూకో!” అని అరుస్తూ ఉంటుంది. ఆ అరుపులు విని అడవిలోకి వెళ్ళిపోయిన తమ నేస్తం నెమలి తిరిగి వస్తుందని కోడిపుంజు ఆశ. అందురూ కోడిపుంజు ‘కొక్కోరొకో’ అని అరుస్తుందనుకుంటారు గానీ, నిజానికి అది “కొత్త రూకో” అని అరుస్తుంది.
అయితే కోడిపుంజు ఎంతగా “కొత్త రూకో” అని అరిచినా నెమలికి అది వినబడలేదు. అడవిలో నుండి బయటకు రానేలేదు. బాధతో అది “రూక్! రూక్!” అని అరుస్తూనే ఉంది.
ఆ విధంగా నెమలి “రూక్!” అని
మేక “మేఁ” అని
కోడిపుంజు “కొత్త రూకో!” అని ఇప్పటికీ అరుస్తునే ఉన్నాయి.
ఇదీ కథ!
ఈ కథ విని చిన్నారులంతా తమ స్నేహితులు తమకేదైనా పని చెప్పినప్పుడు నిర్లక్ష్యంగా ఉండకూదదని, తర్వాత ఎంత బాధపడినా ఒకసారి చెడిన స్నేహం తిరిగి అతకుపడదనీ! అంచేత జాగ్రత్తగా ఉండాలని అర్ధం చేసుకుంటారుగా.
కొత్తపల్లి పత్రిక డిసెంబరు సంచికలో నా కథ! – జారు బాబూ!
13 సంవత్సరాల క్రితం
3 కామెంట్లు:
బావుంది మీ కథ :-)
chala baagundi.vaati arupula artham ippudu telisindi.thanqs gajula
బెల్లంకొండ లోకేష్ శ్రీకాంత్ గారు: కథ నచ్చినందుకు కృతజ్ఞతలు.
gajula గారు: :)
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి